Wróżbiarstwo goeckie

Magia goecka posiada złą prasę od czasów świetności miejskiej inteligencji świata klasycznego aż po dzień dzisiejszy. We Wróżbiarstwie goeckim Jake Stratton-Kent omawia historię dywinacji oraz przedstawia praktyczne wskazówki dotyczące konkretnych metod wróżbiarskich, takich jak wróżenie przy pomocy astragali, wahadła czy hydromancji. Każda z prezentowanych praktyk postuluje pośrednictwo konkretnego ducha lub grupy duchów, związanych ze specyficzną naturą danej magicznej operacji. Erudycja i dogłębne studia autora nie tylko nakreślają historyczne tło proponowanych technik, ale także dostarczają środków umożliwiających ich adaptację do szczególnych potrzeb i warunków osób szukających odpowiedzi na nurtujące ich pytania.